در گفت وگو با مدیرسا مطرح شد پیشنهاد كاهش فاصله دستمزد و هزینه زندگی كارگران

به گزارش مدیرسا یک مقام مسئول کارگری پیشنهاد کرد در چارچوب یک برنامه چهارساله فاصله میان دستمزد و هزینه معیشت کارگران به تناسب هر سال کاهش پیدا کند.

ناصر چمنی در گفتگو با ایسنا، با تکیه بر تاثیرگذاری هزینه سبد معیشت کارگران در تعیین دستمزد اظهار نمود: در بحث دستمزد یکی از مشکلاتی که داریم این است که دستمزد همواره از تورم عقب مانده است. یکسال کاری را پشت سر می گذاریم و افزایش هزینه ها و تغییر قیمتها را تحمل می نماییم بعد در آخر اسفند و ورود به سال جدید، تورم یکسالی که گذشته مبنای تعیین دستمزد سال بعد قرار می دهیم.

وی اضافه کرد: یکی از مسایلی که سبب عقب افتادگی مزد کارگران می شود، فاصله بین دستمزد و هزینه سبد معیشت کارگران است. وقتی این فاصله بیشتر شود قدرت خرید خانوارهای کارگری کاسته می شود و دخل و خرج کارگران با هم نمی خواند.

به گفته رئیس کانون عالی انجمن های صنفی کارگران، مجلس می تواند از جایگاه قانونی خود در این حوزه به جامعه کارگری کمک نماید و با تعریف خط فقر و معیشت در تعیین دستمزد به کمک بیاید.

چمنی افزود: اگر در کمیته دستمزد بنشینیم و سبد معیشت را با عنایت به هزینه های روز نسبت به سال قبل دو برابر مصوب نماییم ولی در شورایعالی کار و زمان تصمیم گیری اصلی این رقم پذیرفته نشود و مخالف افزایش مزد و رسیدن به رقم سبد معیشت باشیم قضیه مثل تعیین دستمزد سال ۹۹ می شود که بدون نظر گروه کارگری، دولت و کارفرمایان صورتجلسه مزد را امضا کردند.

وی با تکیه بر حمایت دولت از جامعه کارگری اظهار داشت: درست است که نمی توانیم یکباره دستمزد را ۱۰ میلیون تومان نماییم ولی دولت می تواند کمکهای زیادی به کارگران بکند؛ مثلا در بحث مالیاتها اعلام نماید کسانی که سه میلیون به بالا حقوق می گیرند ۱۰ تا ۱۵ درصد مالیات بدهند یا از کارگران حداقل بگیر مالیات دریافت نشود.

رئیس کانون عالی انجمن های صنفی کارگران، یکی دیگر از کمکهای دولتی را اختصاص بن کارتهای کارگری عنوان نمود و اظهار داشت: در گذشته هم بن کارت به کارگران داده می شد که گر چه مسکن موقتی بود ولی کارگران با آن خواربار و اقلام مصرفی و مورد نیاز خانوار را تأمین می کردند و بخشی از هزینه های معیشت آنها جبران می شد.

چمنی در انتها پیشنهاد کرد: برای برداشتن بار روانی دستمزد از دوش کارگران یک برنامه سه تا چهارساله پیشبینی شود و در آن برنامه فاصله ای که بین دستمزد و هزینه معیشت کارگران بوجود آمده به تناسب هر سال کاهش پیدا کند.

منبع: