به گزارش مدیرسا، خراسان رضوی قطار شماره ۱۶۸ تهران به مشهد در ساعت ۱۴: ۵۰ روز پنجشنبه ۲۲ دیماه عازم مشهد می شود. این قطار به سبب نقص فنی در ایستگاه تربت حیدریه واقع در باغچه (حدود ۳۰ کیلومتری مشهد) متوقف شده و بعد از حدود ۱۰ ساعت توقف، مسافران با اتوبوس به مشهد منتقل می شوند.
امیر محب علی، یکی از مسافران این قطار در گفت و گو با خبرنگار ایسنا اتفاقات و وقایع آن لحظات طاقت فرسا را روایت می کند که در ادامه می خوانید:
قطار در چه زمانی متوقف شد؟
قطار در ساعت ۱: ۰۵ بامدادان در ایستگاه تربت حیدریه واقع در باغچه در فاصله حدود ۴۰ کیلومتری به سبب شکسته شدن خط ریل متوقف گردید. حدود ۴۰ دقیقه تعمیر خط زمان برد که بعد از آن اعلام نمودند دیزل قطار یخ زده است. بعد از خاموش شدن دیزل، برق و سیستم گرمایش قطار نیز قطع شد که به ناچار حدود ۶ ساعت در سرمای منفی ۲۸ درجه در کوپه ها حبس شدیم.
اقدام مسئولان قطار بعد از قطع سیستم گرمایشی چه بود؟
هر چه از مسئولان قطار، از معاون و رییس قطار گرفته تا مهمانداران، درخواست داشتیم درهای قطار را باز کرده و اجازه دهند مردم به داخل مسجد ایستگاه راه آهن مننقل شوند، مدام با جواب های عجیب و غریب مسئولان قطار مواجه می شدیم.
مسئولان قطار می گفتند که اجازه نداریم درهای قطار را باز نماییم و قطار ۵ دقیقه، نیم و یا یک ساعت دیگر راه خواهد افتاد. مسافران را در داخل کوپه ها نگه داشته بودند و اجازه نمی دادند که از قطار بیرون بروند.
قطار در ساعت ۱: ۰۵ بامدادان خاموش و ۱۰ دقیقه بعد از آن دیزل قطار نیز خاموش شد. مسئولان قطار تا طلوع خورشید (حوالی ساعت ۶ ونیم تا ۷ صبح) اجازه خروج مسافران از قطار را ندادند. حوالی بامداد که هوا تقریباً روشن شده بود، احساس می کردیم که بچه های کوچک و افراد مسن به سبب سرمای بیش از اندازه هوا درحال از دست رفتن هستند. به شخصه بعد از بازگشایی درهای قطار ۲ کودکی که از سرما به حالت بیهوشی رسیده بودند را به مسجد ایستگاه منتقل کردم.
مهمانداران نیز در جواب اعتراض ما تنها عنوان می کردند که کاری از دست شان بر نمی آید و مسئولیتی در این خصوص ندارند. رییس ایستگاه نیز ادامه می داد که مامور و معذور است و نمی تواند مردم را از ریل قطار عبور دهد، چونکه در قبال مسافران مسئولیت دارد و ممکنست مسافران با قطار برخورد کرده و یا دست و پایشان در زمان عبور از ریل قطار زخمی شود.
این حرف رییس قطار جالب بود که رد کردن مسافران از ریل قطار برایش مسئولیت دارد. این که حاضر است مسئولیت تلف شدن ۳۵۰ مسافر بر اثر سرما را قبول کند، اما ریسک این که مسافران را از ریل رد کرده و شاید دست و پای چند نفر زخمی شود را قبول نمی کرد.
با کسی برای کمک تماس گرفتید؟
من به سبب صحبت کردن با مسئولان و رییس قطار نتوانستم با ارگان خاصی برای کمک تماس بگیرم، اما سایر هم کوپه هایی من با هلال احمر، پلیس و اورژانس تماس گرفتند که جواب درخوری از آنها دریافت نکردند. دیالوگی که از طرف این ارگان ها دریافت می کردند این بود که مسئولان قطار خودشان درحال بررسی مشکل هستند.
یکی از هم کوپه ای هایم که با هلال احمر تماس گرفته بود به او گفته بودند که «برای شما پتو و امکانات گرمایشی می فرستیم»، در صورتیکه مسافران در قطار حبس شده بودند! شنیدم که هلال احمر گفته برای نجات جان مسافران و اقدام عملیاتی باید راه آهن دستور می داده و راه آهن نیز از آنها درخواستی نداشته است.
جالب است که مردم و مسافران در قطار محبوس شده و درحال لرزیدن و یخ زدن هستند، آن وقت حتما باید یک نهاد دولتی اعلام نماید تا برای نجات جان آدم ها اقدامی صورت گیرد.
چه زمانی از قطار خارج شدید؟
در انتها، مردم با سروصدا و دعوا درهای کوپه ها و قطار را باز کرده و از قطار خارج شدند. تاکید می کنم که مسئولان قطار هیچ اقدامی برای بازگشایی درهای قطار نداشتند.
زمانی که از قطار پیاده شدیم با صحنه ای روبرو شدم که بسیار تاسف آور بود. رییس ایستگاه قطار در اتاق ترافیک خود در فاصله ۱۰ قدمی قطار، کنار یک بخاری با شعله زیاد با یک پیراهن نازک نشسته بود، در حالی که به شخصه در یک بازه زمانی از شدت سرما احساس می کردم پاهایم از زانو به پایین دیگر وجود ندارد.
وقتی بامداد حوالی ساعت ۷ با سر و صدا و دعوای مردم درهای قطار باز شد، تمام ۳۵۰ تا ۴۰۰ مسافر قطار درون مسجد ایستگاه جا شدند. مهماندارانی که می گفتند مسئولیتی ندارند، پتوهای قطار را هنگامی که مردم وارد مسجد ایستگاه شدند از آنها گرفتند، به سبب این که مردم وارد فضای گرمی شده اند.
پس از وارد شدن به مسجد پیرمردی را دیدم که بلافاصه بعد از ورود به مسجد، بر اثر شدت سرما خون دماغ کرد. اگر زمان حبس مسافران در قطار ادامه داشت، تمامی مردم از سرما یخ می زدند.
پذیرایی از مسافران بعد از انتقال به مسجد چگونه بود؟
پس از انتقال مردم به مسجد، پذیرایی جالبی از مسافران داشتند. زمانی که بر اثر سرما نیاز به یک نوشیدنی گرم داشتیم، از هر مسافر با یک قوطی آب آلبالو یخ پذیرایی کردند. متاسفانه مدیریت بحران در این مواقع صفر است، مسئولی که در آن پست و سمت قرار گرفته باید بتواند در این مواقع تصمیم گیری کند، وگرنه در سایر موارد که همه چیز گل و بلبل است.
در محل توقف قطار جاده ای برای امدادرسانی نبود؟
حوالی ریل قطار یک جاده روستایی وجود داشت. در زمان برگشت که همسرم ساعت ۱۰ بامداد از مشهد به دنبالم آمده بود، نخستین اتوبوسی را مشاهده کردیم که برای انتقال مسافران به مشهد آمده بود، این در حالیست که مسئولان اعلام نموده بودند اتوبوس ها بلافاصله به محل توقف قطار اعزام شده و مسافران را به مشهد منتقل کرده اند.
جواب مسئولان راه آهن بعد از شکایت چه بود؟
چند روز بعد از این اتفاق برای شکایت با راه آهن تماس گرفتم. مسئولان راه آهن فکر می کردند که قطار سیستم گرمایشی داشته باشد. افرادی که در این قضیه ذی نفع بودند حتی نمی دانند قطارشان سیستم گرمایشی نداشته است. آیا رییس ایستگاه و رییس قطار اعلام نکردند که قطار سیستم گرمایشی ندارد و ۳۵۰ مسافر که شامل زن و بچه و افراد مسن می شود در دمای منفی ۲۸ درجه درحال یخ زدن هستند؟
ما فرض را بر این می گیریم که این قطار واژگون شده و تمام ۳۵۰ مسافر آن درجا تلف شدند که بر اثر یک اتفاق بوده است. خارج شدن قطار از ریل و خراب شدن دیزل را هم بر حسب اتفاق می گذاریم، اما این که در فاصله ۱۰ قدمی تا مسجد که گرمایش دارد و می توان یک استکان آب گرم دست مردم داد تا از سرما نجات پیدا کنند، استدلال می آورند که رد کردن مردم از ریل قطار برایشان مسئولیت داشته است.
غیر از همه این موارد قطار ما در فاصله ۴۰ کلیومتری از مشهد متوقف گردید. چرا در همان زمان توقف قطار، اتوبوس اعزام نکردند تا تمامی مسافران را به مشهد منتقل کنند؟ تا ساعت ۲ شب فهمیدند که دیزل یخ زده و کار نمی نماید. ۲ ساعت بعد از آن هم یک دیزل آمد و به قطار متصل شد، اما همانجا یخ زد و قطار نتوانست حرکت نماید. وقتی متوجه شدند که قطار امکان حرکت ندارد چرا مردم را به مشهد منتقل نکردند؟
جالب تر این که مدیرعامل راه آهن خراسان رضوی روز جمعه مصاحبه کرده و می گوید مسافران بلافاصله به مسجد ایستگاه منتقل شدند. آیا بلافاصله یعنی ۶ ساعت بعد از حبس شدن در قطار؟ ای کاش مصاحبه آقای مدیرعامل را یکی ترجمه می کرد، شاید معنای زمان را ما نمی فهمیم. زمانی که در آن لحظات طاقت فرسا هر ثانیه اش برای ما یک ساعت سپری می شد.
این در حالی است که مصطفی نصیری، مدیرعامل اداره کل راه آهن خراسان رضوی روز جمعه، ۲۳ دی ماه در مصاحبه ای با خبرگزاری ایرنا عنوان کرده است که «شمار مسافران این قطار حدود ۳۵۰ نفر بوده که در برخورد با این شرایط، مسافران به نمازخانه گرم ایستگاه راه آهن هدایت شدند و سپس با اعزام اتوبوس به مرور به مشهد بازگردانده شدند».
همچنین سرهنگ جواد جهانشیری، معاون عملیات فرماندهی انتظامی خراسان رضوی روز جمعه ۲۳ دی ماه در مصاحبه دیگری با خبرگزاری ایرنا در این خصوص اظهار کرده است که «در این عملیات ضربتی با هماهنگی تیم های امداد و نجات هلال احمر بلافاصله محموله پتو برای مسافران که گرفتار برودت هوا شده بودند، ارسال و با همت شرکت اتوبوسرانی مشهد ۴۰ دستگاه اتوبوس بمنظور انتقال مسافران به مشهد و حرم مطهر رضوی اعزام شده است».
اما محسن ذاکریان، مدیرعامل جمعیت هلال احمر خراسان رضوی طی مصاحبه ای که روز جمعه ۲۳ دی ماه با شهرآرانیوز داشته بر خلاف صحبت های معاون عملیات فرماندهی انتظامی خراسان رضوی عنوان کرده که راه آهن هیچ درخواستی از هلال احمر برای امدادرسانی به مسافران قطارهای یخ زده نداشته است.
وی در این مصاحبه تاکید کرده است که بعد از پیگیری این مساله از مرکز EOC هلال احمر استان، متوجه شدیم که تنها مورد درخواست کمک راه آهن از هلال احمر در حوالی روز پنجشنبه و جمعه، تامین پتو برای ایستگاه راه آهن مشهد بوده است. در سایر موارد اداره کل راه آهن استان تاکید بر این داشته که درحال راه اندازی و حل مشکل قطارهای یخ زده مشهد است و درخواست کمکی از هلال احمر استان صورت نگرفته است.
شایان ذکر است که باوجود پیگیری های مکرر خبرنگار ایسنا در روز جمعه، ۲۳ دی ماه از مسئولان اداره کل راه آهن خراسان رضوی، هیچ پاسخی بابت موارد فوق همچون علت توقف قطارها، عدم امدادرسانی سریع و بموقع به مسافران، اعزام قطارها در وضعیت بحرانی مشهد و عدم درخواست کمک از هلال احمر دریافت نکرده است.
منبع: مدیرسا
